Hee allemaal,
Hier weer een berichtje vanuit een warm Montenegro, dit keer. Om precies te zijnbevinden we onsnu in Kotor, eenheel oud en mooi stadje aan de kust.Ik zal jullie vertellen waar de reis ons na Belgrado zoal naartoe gebracht heeft. Nadat we in Belgrado nog een mooie kerk van de heilige sintSava bezochthebben enop het stadsstrand aan de Sava geweest zijn en daarhebben gezwommen hebben we al onze spullen weer ingepakt en zijn we verder getrokken. We zijn dwars door Servie naar Montenegro gereden, prachtig landschap. Deze rit kostte ons een hele dag, want de wegen waren erg bochtig en we konden niet al te hard rijden. Onderweg, toen we net achter een auto uit de Middeleeuwen weg waren en dus even konden crossen kregen we ook nog eens een bekeuring. GRR. Papa reed 30 km te hard dus dat was een bekeuring van 30euro.S avonds was het niet al tevroeg meer toen we in Zabljakaankwamen,een toeristisch plaatje net in het nationale park Durmitor. Zo heet het park trouwens dat we bezocht hebben, Durmitor. Omdat het al best wel laat was gingen we met een man mee die zei dat hij een goede camping had, veeeel beter dan de andere twee campings (verkooppraatjes). Zo belandden we op camping Razvrsje (niet uit te spreken voor ons). De eerste dag dat we in het nationale park waren hebben we rustig aan gedaan, wat boodschappen in Zabljak en zijn we rond het Crno Jezero (zwarte meer) gewandeld, een prachtig bergmeer. De tweede dag zijn we wezen raften over de Tara rivier, die ook door het park stroomt. De Tara rivier heeft de op twee na diepste kloof van de wereld uitgesleten, alleen de Grand Canyon is dieper. Logischerwijs was het dus ook bijzonderspectaculair om erdoorheen te raften. Onze rafttocht duurde twee uur en we begonnen om 10.00 uur s ochtends dus we hadden de hele middag nog om een andere activiteit te ondernemen. We zijn naar een uitzichtpunt gewandeld waarvandaan je een prachtig uitzicht had over de Tara Kloof. Wat een gat is dat zeg, poe poe! De derde dag in het park zijn we met een gammele stoeltjeslift een berg opgegaan en hebben we daar tot de sneeuw gewandeld en onze broodjes opgegeten. Daarna zijn we nog richting de Piva Canyon, een andere kloof in het noorden van Montenegro richting de grens met Bosnie gerden. We hadden het idee om een tussendoorweggetje te nemen, maar dat bleek achteraf toch niet zo;n goed idee te zijn. Het was namelijk een onverhard weggetje met allemaal stenendoor een kloof, die die eigelijk alleen geschikt was voor een jeep en niet voor onze auto. Ik voelde ook serieus soms de stenen tegen de onderkant van de auto aanbeuker en hoopte vurig dat er niks vitaals geraakt zou worden. De weg die we omlaag reden naar het diepste punt van de kloof konden we ook nooit meer terug omhoog omdat ie veel te steil was dus we hoopten uit de grond van ons hart dat het aan de andere kant minder steil zou zijn anders hadden we echt een GROOT probleem. Gelukkig was de weg aan de andere kant minder steil en redde onze auto het om helemaal omhoog te klimmen. We hebben die dag weinig van de Piva Canyon gezien, want hetonverharde weggetje kostte ons veel tijd. Daarom besloten we de dag erna terug te gaan en het spectaculairste deel van de kloof wat we gisteren gemist hadden te doen. Eigenlik is de Piva Canyon nu een stuwmeer en we reden langs dit stuwmeer door de kloof door allemaal tunnels (56 in totaal volgens de Lonely Plantet) noordwaarts. We zijn zelfs nog even in Bosnie geweest om wat te drinken maar zijn al snel weer teruggekeerd. De dag erna hadden we weer een reisdag naar de kust van Montenegro. We pakten al onze spullen dus weer in en reden van kloof naar kloof richting kust. Het werd ook warmer en warmer. In het park zaten we namelijk hoog in de bergen en was het overdag lekker warm maar s nachts best koud. Aan de kust was het overdag kort gezegd HEET, en s nachts ook. We reden ook door de hoofdstad Podgorica waar het helemaal niet te harden was en moesten nog een laatste bergrug over voordat we bij de kust kwamen. Bij de kust hadden we al gauw onze camping gevonden en gelukkig was er plek :). De dag erna zijn we gelijk gaan zwemmen, want bij de camping ligt ook een kiezelstrandje. Veel meer dan zwemmen deden we die dag niet (gisteren). Vandaag hebben we het eeuwenoude stadje Kotor bezocht dat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Hier schrijf ik btw ook dit verhaaltje. Kotor ligt aan een enorme baai, het enige fjord van zuid Europa en het is erg mooi (en warm hier). Hier in het stadje heb een je een mooie kathedraal die je kan bezoeken en we zijn nog een klein stukje de stadsmuur opgelopen. Verder is het een leuk stadje met allemaalsmalle steegjes. Morgen is Ar jarig dus mag Ar beslissen wat we dan gaan doen (ik heb wel een vermoeden: MONOPOLY). Gelukkig hebben we een handig cadeau (een boek) dus ik denk dat we morgen de hele dag geen last van hem hebben, hihi. Voor de rest gaan we hier in Montenegro nog heel wat bezoeken, een klooster dat in de rotsen gebouwd is (Ostrog), Lake Skadar, het grootste meer van de Balkan, Cetinj, de oude hoofdstad en waarschijnlijk gaan we ook nog een dagje naar Albanie, om Skodra te bezoeken, een stad. Na Montenegro gaan we als we nog tijd hebben naar Slovenie, maar de planning is nu al uitgelopen dus ik weet niet of dat er nog inzit, maarja we zullen zien. Op de camping hier bij Sveti Stefan, een heel schattig vissersdorpje op rotsen vlakbij de kust (zoek maar eens op op google) staan verassend veel NL en hebben we gisteren ook een NL echtpaar met twee dochters ontmoet die op weg waren naar Griekenland. Ze waren in Venetie begonnen, daarna naar Istrie gegaan, om vervolgens langs Plitvicka Jezera een nationaal park in Kroatienaar Sarajevo te gaan, daarna naar Ston boven Dubrovnik, waar ze op dezelfde camping hebben gestaan als wij twee jaar geleden en gisteren stonden ze dus bij ons op de camping maar vandaag gingen ze door naar Durmitor, daarna naar Kosovo en vervolgens via Macedonie naar Griekenland. In Griekenland nemen ze de boot van Igoumenitsa naar Ancona (dit moet sommigen bekend voorkomen, haha!). Wat een reis poe poe, altijd leuk om die verhalen te horen, waar iedereen naartoegaat. Maarja, ik ga nu weer stoppen en zal kijken wanneer zich weer een geschikt moment voordoet om een verhaaltje te schrijven.
Groetjes vanuit een warm Kotor, Montenegro, Maaike
P.S. Het is wel een beetje bijhelpen op de camping want ze hebben alleen hurktoiletten en buitendouches met alleen koud water. Maarja, het is te doen hoor :).